Επισκέψεις: 555

Οι μπουγάδες μιας άλλης εποχής,

όχι και πολύ μακρινής, ήταν αληθινό μαρτύριο για τις γυναίκες. Περασμένα σίγουρα όμως ίσως δεν πρέπει και να ξεχαστούν. Δεν είναι σωστό να ξεχνάμε τις πρακτικές των προηγούμενων γενεών. Κυρίως όταν αυτές οι πρακτικές είναι κομμάτι των παραδόσεων και της ίδιας της λαογραφίας μας.

Οι πλύστρες στους δρόμους του νερού “καταπότες”.

Εικόνες μιας άλλης εποχής που δεν πρέπει να χαθούν.

Ένα χωριό με τρεχούμενα κρυστάλλινα νερά και “καταπότες” που σχημάτιζαν ένα μοναδικό δρόμο για το νερό. Ένα δίκτυο,που τροφοδοτούσε, τους νερόμυλους με τα “γλυκάτα”, τον έφορο κάμπο του χωριού. Ένα δίκτυο που με τις πλύστρες στο δρόμο του διευκόλυνε την δύσκολη καθημερινότητα των γυναικών. Οι πλύστρες στο “Πέραμα” , στις πηγές του Πύργου και της Κάτω Βρύσης…..

Με τα απαραίτητα εργαλεία και υλικά για μια μπουγάδα αλισίβα , κόπανο, σαπούνι σπιτικό, ξύλα για να ανάψουν την φωτιά και να ζεστάνουν το νερό, ένα τσούκο κομμένο για να μεταφέρουν το ζεστό νερό και φύλλα από τις πορτοκαλιές για να αρωματίσουν τα ρούχα

Στις πηγές του Πύργου ήταν οι πλύστρες .

Μια ιστρορία όχι και τόσο παλιά !!!

Αρχές της δεκαετίας του ’90 στον οικισμό του Πύργου. Οι πηγές με το τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό στους πρόποδες του οικισμού και οι νοικοκυρές ακόμα χρησιμοποιούν τις πλύστρες. Τα πλυντήρια έχουν πάρει φυσικά την θέση τους σε κάθε νοικοκυριό. Μα θες η συνήθεια και οι μνήμες οδηγούν ακόμα τις γυναίκες στις πλύστρες.

Και άμα ο πατέρας δούλευε στην οικοδομή ο καταπότης ήταν μονόδρομος για καθαρίσουν τα ρούχα από τα τσιμέντα και τις λάσπες.. Μια λεκανίδα με τα ρούχα από την οικοδομή έδωσε και η μάνα στην κοπελιά για να πάει να τα πλύνει στις πλύστρες του Πύργου.

Τα τίναξε η κοπελιά τα έτριψε να φύγει η ξεραμένη λάσπη. Τα βούτηξε στο νερό και τα σαπούνισε καλά καλα. Και σαν καλονοικοκυραδάκι θέλησε να τα γυρίσει και από την ανάποδη για να είναι σίγουρη πως καθάρισαν καλά. Μα έλα σου που είχε ξεχάσει να αδειάσει τις τσέπες του παντελονιού. Τα πεντοχίλιαρα έφυγαν από την τσέπη και ευθύς άρχισαν να ακολουθούν το δρόμο του νερού.

Σαστισμένη και τρομαγμένη άρχισε να μαζεύει τα λεφτά από το νερό. Τα μάζωξε τα πήγε στο σπίτι και με την μάνα της τα άπλωσαν στο τραπέζι να στεγνώσουν … Ήταν δεν ήταν όλα δεν ξέρω να σας πω μα ούτε και τι απέγιναν τα ρούχα του πατέρα .

Μόνο τούτο ξέρω να σας πω:

Οι πλύστρες και οι ιστορίες σαν αυτή της κοπελιάς μας είναι εικόνες μιας άλλης εποχής που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.